Opakowanie często jest postrzegane jako zbędny odpad, do którego pozornie nie przywiązujemy uwagi. Ale czy faktycznie kupując produkty zwracamy uwagę tylko na zawartość? Przy ogromnych możliwościach wyboru różnych towarów coraz bardziej uwagę przyciąga sposób zabezpieczenia produktu, co nie wątpliwie należy do zadania opakowania. Podążając tym tokiem myślenia, kiedy zastanowimy się chwilę dłużej zrozumiemy, że opakowanie jest bardzo ważnym czynnikiem produktu.
Spoglądając w przeszłość już w starożytności rola opakowań odgrywała znacząca rolę w transporcie np. wody. Od dzbanów glinianych, przez beczki drewniane, bańki (konwie), butelki szklane aż po powszechnie dziś znane butelki PET oraz opakowania z materiałów wielowarstowowych nazywanych potocznie opakowaniami z laminatu. Największy przełom w dziedzinie opakowalnictwa nastąpił w latach 80-tch XX wieku, kiedy to zaczęto przypisywać rolę kreatora tożsamości marki i komunikatora producentów z rynkiem. Nowe technologie pozwalają projektować i kreować innowacyjne opakowania, które coraz bardziej mogą spełniać wymagania wciąż rozwijającego się rynku produktu. Najprostszy podział opakowań to jednostkowe, zbiorcze oraz transportowe. Jednakże skupiając się na opakowaniach jednostkowych, bo to z nimi mamy styczność na co dzień, możemy wyróżnić funkcje opakowania takie jak:
Funkcja komunikacji – polegająca na przekazie informacji z różnym założeniem. Należy pamiętać, że są pewne informacje, które muszą znaleźć się na opakowaniu i jest to uregulowane prawnie.
Funkcja wygody – odnosząca się do podniesienia użyteczności produktu. To właśnie ta funkcja odpowiada na to, czy produkt można łatwo skonsumować oraz bez problemu zamknąć opakowanie pozwalając na dalsze przechowywanie produktu.
Funkcja ochronna – przekłada się na zabezpieczenie zawartości przed działaniem środowiska oraz zabezpiecza środowisko przed oddziaływaniem produktu
Warto zwrócić uwagę, że funkcje te pokrywają się i wzajemna korelacja pozwala na ciągłe udoskonalanie opakowań. Pociąga to za sobą wzrost poziomu życia konsumenta.
W odniesieniu do informacji znajdujących się na opakowaniu pojawia się stwierdzenie „znakowanie produktów”. Szczególnie warto zwrócić uwagę na Rozporządzenie Ministra Zdrowia w sprawie znakowania żywności. Nakłada ono obowiązek znakowania żywności wartością odżywczą.
Jednym z ważniejszych elementów jest wprowadzenie GDA – Wskazanego Dziennego Spożycia. Polega ono na podaniu przez producenta informacji na opakowaniu produktu procentowej zawartości określonych składników odżywczych i energii w zalecanej przez wytwórcę porcji wyrobu do spożycia i w odniesieniu do wartości Wskazanego Dziennego Spożycia.
GDA zostało wyznaczone przez naukowców i odnosi się do spożycia poszczególnych składników odżywczych w codziennej diecie dorosłego i zdrowego człowieka, przy przyjęciu założeń o niezmieniającej się masie ciała i niskiej aktywności fizycznej.
Z reguły odnośnikiem jest zapotrzebowanie dla dorosłej kobiety o wysokości 2000 kcal. Pomimo, że dla mężczyzn zaleca się spożywanie około 2500 kcal, na produktach podaje się odniesienia dla kobiet w celu zapobiegnięcia nadmiernemu spożyciu. GDA nie jest zaleceniem żywieniowym, lecz wytycznymi pomocnymi do oceny udziału poszczególnych produktów spożywczych w zbilansowanej diecie.